Historia języka hiszpańskiego w pigułce

Ponad 650 milionów ludzi na świecie mówi po hiszpańsku. I choć język hiszpański kojarzy się głównie z Półwyspem Iberyjskim, posługują się nim ludzie zamieszkujący aż siedem kontynentów. Poza Europą hiszpański jest też językiem urzędowym w wielu krajach Ameryki Południowej i Afryki. Dużą popularnością cieszy się też w Ameryce Północnej. Jak to się stało, że jest jednym z najczęściej używanych języków na świecie? Oto jego krótka historia.

Początki języka hiszpańskiego

Język hiszpański ma łacińskie pochodzenie. Zawdzięcza je Rzymianom, którzy opanowali Półwysep Iberyjski w III wieku p.n.e. To pod ich wpływem ludność zamieszkująca ten obszar, zaczęła się posługiwać tzw. łaciną ludową. Z łaciny ludowej wykształcił się z kolei język kastylijski, który obecnie uznaje się za protoplastę współcześnie znanego języka hiszpańskiego. Popularność kastylijskiego szybko rozszerzała się na coraz odleglejsze terytoria Półwyspu. Jej znaczący wzrost można zaobserwować pod koniec XV wieku za czasów panowania Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej. Wtedy to wraz z ideą zjednoczenia terytorium, rosło znaczenie standaryzacji języka.

Co wpłynęło na popularność hiszpańskiego poza Półwyspem Iberyjskim?

Popularność nauki języka hiszpańskiego online lub stacjonarnie jest wynikiem powszechności jego użycia. Tempo rozprzestrzeniania się hiszpańskiego poza Półwyspem Iberyjskim to natomiast efekt potęgi kolonialnej Hiszpanii. Podbój kolonialny wiązał się nie tylko z zajęciem nowych terenów, ale także i ekspansją językową. Język hiszpański stawał się językiem obowiązującym na podbitych ziemiach. Przyjęcie go przez miejscową ludność i wieloletni brak zmian w tym zakresie doprowadziły do tego, że w wielu krajach został uznany za język ojczysty nawet po odzyskaniu niepodległości.